lang geleden

22 november 2008

Hallo allemaal,


Het was weer een typische zaterdagochtend waarbij ik uitslaap, mijn wasritueel uitvoer en dan ondertussen ontbijt een beetje opruim en alvast het verhaal voor mijn weblog typ. Om het lekker door te laten luchten had ik alle ramen tegen elkaar open gezet en was geconcentreerd aan het typen toen BAM het raam dicht vloog en het glas alle kanten op spatte. Een beetje beduust staarde ik naar het raam en bedacht me dat ik vergeten was het haakje erop te doen....ohoh wat nu.... Het regenseizoen is aan het beginnen en het regent pijpenstelen in van die echte tropische buien terwijl het nog wel heel warm is. Gelukkig woont alma om de hoek (personal assistent van de hospita en een echte schat) en die kwam te hulp gerent. Ondertussen was zelfs de hospita naar beneden gekomen en dat is een hele opgave en doet ze meestal maar een paar keer per week. Ze waren gelukkig heel lief in de trant van scherven brengen geluk, maar verzochten me wel de volgende keer een haakje te gebruiken... alma heeft gelijk het raam dicht gespijkerd en wist nog wel een mannetje die het kon maken dus zo komt het hopelijk toch nog goed.... (echt weer een mirjam actie, ik doe mijn naam eer aan ;-))
Ondertussen ben ik alweer over de helft van mijn interne co-schap en ben ik daar nog maar drie weken om vervolgens het wat relaxtere huisartsgeneeskunde te gaan doen. Er komen veel feestdagen aan en dan wordt er in Suriname niet gewerkt haha! Het is nu echt supergezellig op de afdeling met een andere co-assistent die op de mannenkant staat met de twee Nle arts-assistenten. En ik met de surinaamse assistent op de andere kant. daarbij hebben we een nederlandse super chef, dus meer kan ik me niet wensen. Het blijft echter gek om op een interne afdeling te werken en alleen maar vrouwen te zien. Het zijn echt twee gescheiden afdelingen, hoewel de mannen ook een vrouwenzaaltje hebben. er liggen dus veel minder mannen en ik maar denken dat vrouwen het sterke geslacht zijn....ik zie veel HIV, maar ook de normale internistische dingen zoals hoge bloeddruk en suikerziekte. Er is veel variatie in de ziektebeelden en leer dus echt veel. Het is wel soms beperkt want je hebt biet alles voor handen, hoewel we het echt wel goed hebben, maar je bent soms ook afhankelijk van draagkracht van patienten. Veel medicijnen worden niet vergoed en dan moet je een recept meegeven aan de familie die het dan zelf buiten het ziekenhuis moet kopen. Je wordt opeens veel bewuster van prijzen en hoe goed we het hebben. Soms zijn medicijnen ook gewoon op in heel suriname omdat de boot niet is aangekomen of het er niet bij zat. We werken heel hard maar maken ook veel lol en het erge is dat we elkaar bijna 7 dagen in de week zien. (een beetje een grote familie haha). Ik vind het altijd grappig dat als je in een ander land bent je mensen zoveel sneller beter leert kennen en dat contacten dan heel snel heel intensief worden. Logisch natuurlijk want niemand heeft hier zijn eigen netwerk en heeft en je dus allemaal er voor open staat en alle tijd van de wereld hebt! Sinterklaas is trouwens ook hier aangekomen, vroeger kwam hij met een boot op de surinamerivier aan, maar dat is helaas niet meer zo.... ik ga toch maar eens mijn schoen zetten en op zoek naar wortels...Heb wel al heerlijke pepernoten gegeten (bedankt mam!)

Vorig weekend was het meest decadente weekend tot nu toe. vrijdag zijn we uit gegaan en het was weer vroeg in de ochtend dat we naar huis gingen. Ik had met een van de assistenten afgesproken niet te gaan ontbijten thuis maar bij rituals (daar hebben ze echte koffie en geen oplos!!!) koffie te drinken en cheesecake te eten. Wat een slecht idee! Het was megamachtig en viel als een blok in mijn maag en bevatte voor drie dagen de caloriebehoefte schat ik. daarentegen was hij echt zalig.... iets wat ik beter ook niet had kunnen weten.... Gelukkig voor ons gingen we erna alleen maar zwemmen en bij het zwembad hangen, dus heerlijk gelegen en een beetje gedompeld in het water. Aangezien we zaterdag nog niet genoeg geluierd hadden zijn we zondag naar white beach gegaan (een opgespoten stuk strand) om daar verder te luieren in de hangmat met een boekje om dan tussendoor even te zwemmen....

Gister een pakje gekregen! Waarschijnlijk heeft het ophaal briefje een week in de brievenbus gelegen, omdat ik niet wist dat ik hem ook mocht legen, tenminste nooit echt over na gedacht. Het postkantoor is echter nooit open in het weekend en doordeweeks alleen op surinaamse tijden (twee uur is hij al dicht) Net zoals alle winkels op zaterdag. Behalve de chinezen, want die hebben zo beetje alle mini supermarkten en die zijnn 7 dagen per week van vroeg tot laat open. Mijn chineesje spreekt geen woord nederlands, hij begrijpt nog net digicel en dan houdt het op. Hij zit altijd gespannen naar de TV te kijken, helaas een chineese zender dus ik denk dat het met zijn taal voorlopig nog niets wordt....
Ondanks het heerlijke weer en alle leuke dingen mis ik jullie allemaal wel hoor zeker omdat twee van mijn vriendinnen 30 geworden zijn en ik er niets van mee krijg...hoe moet ik nou voorbereid zijn als ik straks zelf dertig wordt en de uitstrijkoproep in mijn brievenbus valt en ik opeens wallen onder mijn ogen heb... zucht. En straks kan mijn nichtje ook al lopen en rijdt mijn neefje al op een brommer, snik. Oh wat dramatisch haha, ik voel me goed, maar denk wel aan jullie en gelukkig hangen jullie allemaal op mijn muur!

dikke kus